Η Ελλάδα έκανε αυτό που περιμέναμε (κάθε τι διαφορετικό θα ήταν έκπληξη) και με δύο νίκες απέναντι σε Λετονία και Λιθουανία άρχισε ιδανικά το ταξίδι της στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014.
Κυνηγούν το αποτέλεσμα...
Ολα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Το αν η Ελλάδα παίζει μόνο ένα ημίχρονο και πετά στον κάλαθο των σκουπιδιών το πρώτο, δεν μας απασχολεί. Οι Εθνικές είναι ομάδες που κυνηγούν τα αποτελέσματα (ιδίως στα προκριματικά) και όχι τη διάρκεια. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το συγκρότημα του Σάντος, το οποίο πρωτίστως ψάχνει τις νίκες που θα τη στείλουν στην τελική φάση ακόμη μίας μεγάλης διοργάνωσης και όχι το ελκυστικό ποδόσφαιρο.
Δεν είμαστε και Ισπανία...
Αν αυτό έρθει, έχει καλώς (βλέπε για παράδειγμα την Εθνική Ισπανίας). Επειδή, όμως, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν είναι Ισπανία ούτε έχει ποδοσφαιριστές σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, παίζει αυτό που μπορεί, παίρνει αποτελέσματα με αυτό που παίζει και ανεβάζει τον πήχη. Οι... υψηλές κριτικές γίνονται από αυτούς που πριν από λίγα χρόνια πήγαιναν στο άδειο ΟΑΚΑ για να δουν την Ελλάδα και να χλευάσουν τον Δανιήλ και τον Πολυχρονίου.
Η πολυτέλεια και η ευκαιρία του Ρίο...
Ας μην ξεχνάμε το πρωτάθλημα που έχουμε, την ποιότητα των περισσότερων ομάδων και τις συνθήκες που επικρατούν. Είναι πολυτέλεια για μια χώρα σαν την Ελλάδα με το ποδόσφαιρο που παράγει να έχει μία Εθνική σαν αυτή.
Σαν επιμύθιο το αυτονόητο: στο επόμενο (εντός έδρας) μας με τη Βοσνία τον Οκτώβριο έχουμε την ευκαιρία να σκεφτόμαστε από τώρα το Ρίο. Αρκεί να κερδίσουμε. Μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου